درباره من
مقدمه
نوشتن از خودم، همیشه برایم سخت بوده. شاید به دلیل پراکندگیها و فراز و نشیبهای بسیاری که در زندگی داشتهام. اما بههرروی سعی میکنم مختصر بنویسم، به جهت آشنایی بیشتر با بنده.
نام کوچکم را “خشایار” گذاشتند و طبق رسوم، نام خانوادگی “کمالی” را به ارث بردم از اجداد پدری.
کودکیم نهچندان کودکانه، اما بد هم نگذشت، بهواسطهی خانوادهی فرهنگی و هنری که در آن زاده شدم و رشد کردم، فرهنگ، هنر و فلسفه دغدغهی اصلی زندگیام شد .از کودکی به هنر و مخصوصاً ادبیات و موسیقی علاقه داشتم. و زندگیام بر ادبیات ، موسیقی و فلسفه پایهریزی شد و بیشتر زندگیام در مطالعه، موسیقی و نوشتن گذشت. و البته میگذرد.
داستان من
در 7 سالگی شروع به یادگیری موسیقی کردم. نخستین معلمم سمت عموی من را در خانواده داشت که اصول ابتدایی موسیقی را از اون آموختم. پس از چند سال نوازندگی در سبک های pop و jazz به سمت موسیقی کلاسیک تمایل پیدا کردم و نخستین تمرین های گیتار کلاسیک را به صورت خودآموز گذراندم و پس از آن به دوره کردن متدها و رپرتوار استاندارد گیتار کلاسیک نزد اساتید مختلف پرداختم که پنج سالی به طول انجامید و از محضر استاید این سبک بهره بردم و رفع ایراد نمودم.
و کلاس های بسیار خوب Álvaro Pierri ، استاد میرهادی ،استاد سیمون آیوازیان، استاد لیلی افشار بهره فراوان برده ام.
همچنین راهنمایی های مکاتبه ای، با ارسال اجراهایم برای نوازندگان ویرتئوز دنیا همچون David Russell ، Roland Dyens و… کمک شایان توجهی برای همگام شدن سطح تکنیکی و نوازندگی من با سطح جهانی شد.
از دیگر فعالیت ها میتوانم به دریافت مدرک ABRSM سطح 6 از Royal Schools of Music انگلیس و شرکت در مسابقات گوناگون اشاره کنم.
از همان کودکی به موسیقی و فرهنگ ملی ایران علاقه زیادی داشتم ، مدت های در انجمن فرهنگی هنری افراز مقاله مینوشتم، ساز میزدم و آهنگ سازی میکردم و در دپارتمان هنری این انجمن فعالیت های زیادی انجام دادم.
از اساتیدی همچون استاد بادکوبه ای ، استاد صادقی و دیگران که یاری فراوانی به فرهنگ و هنر ایرانی کردند و کمک زیادی به برگزاری همایش ها و انتشار مقالات و آثار موسیقی کردند تشکر فراوان میکنم.
سهتار نواختم اما این علاقه آنقدر زیاد بود که بر آن شدم تا نوازندگی تار را به صورت حرفه ای تجربه کنم، از این روی نزد استاد عزیزم آرش سالمی که از اساتید برجستهی تار و سهتار ایران هستند به آموختن تار پرداختم و در مکتب ایشان مشق تار کردم و ردیف موسیقی ایرانی را به روایت میرزا عبدالله ، موسی معروفی رضا وهدانی نزد استاد سالمی دوره کردم که تجربهای بسیار باارزش بود و مرا با تعریف جدیدی از موسیقی آشنا کرد، تعریفی چنان غنی که بر تمام فعالیتهای فرهنگی و هنری من تأثیرگذار بوده.
به خاطر دارم نخستین باری که قلم به دست گرفتم و قصد نوشتن کردم در سن ۱۲ سالگی بود، تا قبل از آن از خواندن کتاب بسیار لذت میبردم. داستانی نوشتم کوتاه و کودکانه که خوشبختانه هنوز هم بخش هایی از آن بهجای مانده است. پس از آن بود که نویسندگی برایم بسیار هیجان انگیز شد و شوق فراوان به خلق کردن و نوشتن داستانها و شخصیتها مرا به سمتی برد تا در کنار موسیقی و نوازندگی به تحصیل فیلمنامه نویسی و داستان نویسی بپردازم.
در تمام این سالها ، بسیار داستانهای کوتاهنوشتم ، نمایشنامههای رادیویی نوشتم ، مقالات و …. نوشتم. که بسیاری از آنها باب میل قرار گرفت و سلیقهی خوانندگان را تأمین کرد، اما بسیاری از آنها هم مورد بیمهری قرار گرفت و مجوزهایی را که برای چاپ و انتشار لازم است دریافت نکرد. که شاید اینطور بهتر هم باشد…!
از جمله فعالیت های این سال های پر از هنر و فلسفه به صورت تیتر وار میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
اجرای کنسرت های مختلف ، نوازندگی گیتار کلاسیک و تار در گروه های مختلف ، تدریس ، انتشار قطعات سولو و آلبومهای “باخ رمانتیک”، “قطعات گمنام برای گیتار کلاسیک” ، ” قطعات فولکلور ایرانی با طعم باخ” و….
ساخت و تنظیم قطعات با کلام و بی کلام ،
نوشتن حدود چهار مجموعه داستان کوتاه ، نمایشنامه رادیویی ، مقالات تحلیلی و آموزشی ، نقد آثار هنری و فرهنگی و بسیاری فعالیت دیگر که میتوان آنها را در مجلات، اینترنت و دیگر رسانه ها یافت.
سعی بر آن بود که هرچه خلاصهتر بنویسم تا در حوصلهی این رسانه بگنجد و خاطر مخاطبین و خوانندگان را با طولانی کردن متن آزرده نکنم. از آن روی اگر کوتاه و تلگرافی نوشتم و نکاتی جا ماند عذرخواهی میکنم .
در انتها تشکر میکنم از تمام اساتید، خانواده ، دوستان و شما که این متن را خواندید و مخاطب آثار من هستید.
پاینده و سربلند باشید
خشایار کمالی
این سایت برای چی راه اندازی شده ؟
تماس با من
برای تماس با من میتوانید از اطلاعا تماس موجود در این صفحه استفاده کنید یا از طریق دکمه رو به رو بر روی واتس اپ برای من پیام ارسال کنید.